Dziennik, t. 1/3 - Jan Lechoń

---

Bardzo rzadko spotykana książka! Wydana w niewielkim nakładzie!

Dziennik polskiego poety przebywającego na emigracji w Stanach Zjednoczonych, pisany w latach 1949-1956.

Tom 1 - 30 sierpnia 1949 - 31 grudnia 1950

Spis treści:
Roman Loth: Ostanie dzieło Jana Lechonia
Dziennik



Jan Lechoń (właśc. Leszek Sarafinowicz) 1899-1956 - poeta polski. Debiutował w wieku 14 lat. Związany ze Skamandrytami (od 21 roku życia), współredaktor czasopisma "Pro Arte et Studio". Jako 19-latek współtworzył słynny kabaret literacki "Pod Picadorem", był redaktorem satyrycznego "Cyrulika Warszawskiego", sekretarzem redakcji "Pamiętnika Warszawskiego".
W wieku 31 lat został na 9 lat attaché kulturalnym ambasady RP w Paryżu, współzakładał Polski Instytut Naukowy w Nowym Jorku, współpracował z londyńskimi "Wiadomościami Polskimi, Politycznymi i Literackimi".
Tomik, który przyniósł mu uznanie w 1920 roku to "Karmazynowy poemat", też ważny kolejny - "Srebrne i czarne" (1924), po nim poeta zamilkł aż do wybuchu wojny. Inne zbiory: "Lutnia po Bekwarku" (Londyn 1942), "Aria z kurantem" (Nowy Jork 1945), cykl "Marmur i róże" (w Poezjach zebranych, Londyn 1945).
Początkowo "zmagał się" w swojej poezji romantycznie z patriotyzmem, im bardziej dojrzewał, tym więcej samotności i śmierci pojawiało się w jego wierszach.
Pisał też szkice i recenzje, dramaty, "Dziennik 1949-1956" (tom 1-3, Londyn 1967-1973) z wieloma interesującymi refleksjami o literaturze i sztuce, nie dokończył powieści "Bal u senatora". Mając 57 lat, w Nowym Jorku popełnił samobójstwo.


512 str., oprawa twarda foliowana, format 150x210
Stan: praktycznie idealny!
Wyd.: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1992
ISBN: 83-06-02203-3