 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Looking For A Book Related to Armenia/ Armenians? We Can Help You! We can find almost any Book for you (especially if it was published in Armenia), in a short time period. Just give us as much information as you know about the book (Title, Author, Publisher, Place & Year, Language, Pages, ISBN…), your contact info (Name, e-mail…) & our specialists will try to find it for you. As soon as we find the book, we will let you know. SAVE WITH US $ SPEND LESS, BUY MORE BOOKS Before buying any Armenian Book from anywhere else, just check with us & most likely we may have that same book for lesser price. SAVE WITH US! We have 1000's of books, which are not listed yet in our store. We Specialized in Rare Armenian Books |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ADDITIONAL INFO Embroidery /From Wikipedia, the free encyclopedia/ Embroidery is the art or handicraft of decorating fabric or other materials with needle and thread or yarn. Embroidery may also incorporate other materials such as metal strips, pearls, beads, quills, and sequins. A characteristic of embroidery is that the basic techniques or stitches of the earliest work—chain stitch, buttonhole or blanket stitch, running stitch, satin stitch, cross stitch—remain the fundamental techniques of hand embroidery today. Machine embroidery, arising in the early stages of the Industrial Revolution, mimics hand embroidery, especially in the use of chain stitches, but the "satin stitch" and hemming stitches of machine work rely on the use of multiple threads and resemble hand work in their appearance, not their construction. Origins The origins of embroidery are unknown, but early examples survive from ancient Egypt, Iron Age Northern Europe and Zhou Dynasty China. Examples of surviving Chinese chain stitch embroidery worked in silk thread have been dated to the Warring States period (5th-3rd century BC). The process used to tailor, patch, mend and reinforce cloth fostered the development of sewing techniques, and the decorative possibilities of sewing led to the art of embroidery. In a garment from Migration period Sweden, roughly 300–700 CE, the edges of bands of trimming are reinforced with running stitch, back stitch, stem stitch, tailor's buttonhole stitch, and whipstitching, but it is uncertain whether this work simply reinforces the seams or should be interpreted as decorative embroidery. The remarkable stability of basic embroidery stitches has been noted: It is a striking fact that in the development of eElaborately embroidered clothing, religious objects, and household items have been a mark of wealth and status in many cultures including ancient Persia, India, China, Japan, Byzantium, and medieval and Baroque Europe. Traditional folk techniques are passed from generation to generation in cultures as diverse as northern Vietnam, Mexico, and eastern Europe. Professional workshops and guilds arose in medieval England. The output of these workshops, called Opus Anglicanum or "English work," was famous throughout Europe. The manufacture of machine-made embroideries in St. Gallen in eastern Switzerland flourished in the latter half of the 19th century.mbroidery ... there are no changes of materials or techniques which can be felt or interpreted as advances from a primitive to a later, more refined stage. On the other hand, we often find in early works a technical accomplishment and high standard of craftsmanship rarely attained in later times. Classification Embroidery can be classified according to whether the design is stitched on top of or through the foundation fabric, and by the relationship of stitch placement to the fabric. In free embroidery, designs are applied without regard to the weave of the underlying fabric. Examples include crewel and traditional Chinese and Japanese embroidery. Counted-thread embroidery patterns are created by making stitches over a predetermined number of threads in the foundation fabric. Counted-thread embroidery is more easily worked on an even-weave foundation fabric such as embroidery canvas, aida cloth, or specially woven cotton and linen fabrics although non-evenweave linen is used as well. Examples include needlepoint and some forms of blackwork embroidery. In canvas work threads are stitched through a fabric mesh to create a dense pattern that completely covers the foundation fabric. Traditional canvas work such as bargello is a counted-thread technique.Since the 19th century, printed and hand painted canvases where the painted or printed image serves as color-guide have eliminated the need for counting threads. These are particularly suited to pictorial rather than geometric designs deriving from the Berlin wool work craze of the early 19th century. In drawn thread work and cutwork, the foundation fabric is deformed or cut away to create holes that are then embellished with embroidery, often with thread in the same color as the foundation fabric. These techniques are the progenitors of needlelace. When created in white thread on white linen or cotton, this work is collectively referred to as whitework. _________________________________________________ Ասեղնագործություն Ասեղնագործությունը արվեստի հնագույն ճյուղերից մեկն է: Ասեղնագործությունը կատարվում է ասեղով՝ միագույն կամ բազմագույն թելերով: Ժամանակի ընթացքում ասեղնագործության պարզ ձըերը վեր են ածվել բարդ ձևերի: Դրանք մեր ժամանակներում հասցվել են կատարելագործության: Միջնադարյան հայկական ասեղնագործությունից մեր օրեր են հասել ու պահպանվում են Պատմության թանգարանի Լիսիցըանի անվան բաժնում: Այստեղ պահպանվել են ասեղնագործության պոլոր տեսակները՝ սփռոցներ, տարազաձևեր, վարագույրներ, անձեռոցիկներ, բարձերի երեսներ, որոնք կատարվել են բովանդակությամբ գունավոր մետաքսյա, բամբակյա, բրդյա և ոսկյա ու արծաթյա թելերով. Զարդարված թելերով, թանկարժեք քարերով, ուլունքներով: Մեր ժողովրդի ասեղնագործության մեջ պահպանվել են ոչ միայն ազգային ոճը, զարդանկարների տեսակները, այլև իրենց հին տեղանունները. Օրինակ՝ «Վանի», «Սասունի», «Մարաշի», «Այիթափի», «Պոլսի» ասեղնագործությունները: Նյութեր – Ասեղնագործության համար կարելի է օգտագործել տարբեր տեսակի կտորներ. քաթան, կտավ, բատիստ, մետաքս: Նախընտրելի է դիմացկուն ու ամուր կտոր, որովհետև դրա վրա երկար աշխատանք է կատարվելու և բրդյա, մետաքսյա, կապրոնի թելերով: Լվացման ենթակա գործվածքները պետք է գործել գույնը չթափվող թելերով: Մուլինեները պետք է պահել հյուսած, իսկ բրդյա թելերը՝ զգույշ կծկած վիճակում: Պետք է ունենալ տարբեր չափսի ասեղներ, մկրատներ, մատնոց: Ատամով թել կտրել չի կարելի: Ասեղնագործում են շրջանակի վրա: Ասեղնագործության կտորը սկզբում լվանում են, հետո նոր վրան նկարում: Արդուկված կտորի վրա տեղադրում են տպիչը, այնուհետև նախատեսված նկարը ամրացվում գնդասեղներով, որպեսզի չտեղաշարժվի, այնուհետև՝ նկարում: Եթե լուզի վրա է և երկու կողմերը միանման են, ապա կտորը ծալվում է երկու տակ, մեջտեղը դրվում է տպիչը և նոր գծվում: Ասեղնագործությունը սկսում ենք բլանդ կարով՝ առանց հանգույցի, որպեսզի մաքուր լինի: Ասեղնագործության մեջ գործի են ածվում կարերի զանազան ձևեր՝ շուլալակար, դարձակար, պատկար, օղակակար, խաչկար, շղթայակար, ցողունակար, որոնցով կարում են նախշերի եզրերը, վզնոցների, անձեռոցիկների եզրերը: Ասեղնագործության մեջ ամենատարածված ձևը հարթակարն է: Հարթակարով կատարված ամբողջ զարդանկարը լցվում է թելերով: Այդ պատճառով էլ կոչվում է լիցք: Հայկական տարազային գործվածքներում հաճախ են հանդիպում հարթակարի շատ օրինակներ: Կա նաև ալիքավոր հարթակար՝ երկար թելը մի քանի անգամ ամրացնելով կտորին: Մեծ տարածում ունի նաև ճյուղակարը, որով գործվում են ճյուղերը, ցողունները: Այնիթափի ասեղնագործության մեջ մեծ տարածում ունի աստղածաղիկ զարդանածշը, որը նաև հայկական հին ասեղնագործությունում բավական տարախված է: Լինում են նաև հանգուցային կարեր: Դրանցից է կոր հանգույցը, որը մենք անվանում ենք ռոկոկո: Թելը ասեղի վրա փաթաթում ենք ը ասեղը անցկացնում կտորի տակ, որտեղից դուրս է գալիս կտորի երես: Դրանցով գործում ենք ծաղիկների միջուկները: Հանգուցային կարերի մյուս տեսակը որդանման կարն է: Միմյանց կողքին դասավորելով լցնում ենք ցանկացած նախշ: Այտ կարատեսակով ասեղնագործում ենք ծաղիկների տեսակները: Կա նաև վերադիր կար, որի ժամանակ կտորի վրա ամրացնում ենք մեկ այլ կտոր և եզրերը միացնում ենք օղակակարով: Հայկական ասեղնագործության մեջ մեծ տեղ է գրավում «Մարաշի» ասեղնագործությունը: Այն նման է քարերի վրայի փորաքանդակներին և Վանա հայտնի ժանյակին: Կա նաև սարդի գործվածք: Աչքի են ընկնում նաև Այիթափի թելաքաշերը: Թելերը քաշում ենք կտորի լայնությամբ և երկարությամբ, ուզած ձևով պատրաստում վանդակներ, ապա ասեղնագործում: Պատմության թանգարանի ազգագրական բաժնում պահպանվումեն հայկական թելաքաշներով ասեղնագործություններ:
Tags used to describe the book: : Armenia, Armenians, arts, crafts, Mxitaryan, Mxitarian, Mkhitaryan, Mkhitarian, Marash, villages, history, drawings, appendix, annex, Հայաստան, հայեր, ասեղնագործություն, արվեստ, արհեստ, կանայք, գծագրություն, ստեղծագործական ոգեշնչում, մանկական գյուղեր, նոր ձևեր., embroidery machines, embroidery designs, custom embroidery, embroidery patterns, embroidery stitches, silk ribbon embroidery free patterns, free embroidery design, embroidery thread, needlework, needle work, sewing and textile art, Cross Stitch, Embroidery, Needlepoint, cross-stitch, Needlecraft, teaching, teach, learn, study, self study, embroedery, hay, haykakan, hai, haikakan, Armenian needlework, Needlelace, book, design, designs, books, catalog, album, Marash embroidery, armenianembroidery, Traditional Armenian embroidery, Origins of Needlework, heritage embroidery, handspun, hand-woven fabrics, colored silk, Alice Odian Kasparian, embroidered Armenian textiles, history of Armenian weaving and needlework, history, Oldest and Finest, Art, Armenian Art, culture, tradition, traditional, custom, Knotted Lace, Bebilla, Nazareth Lace, Lace, Textile arts, Armenian culture, Textile arts stubs, marash, Aintab, Marash, Urfa, Sivas, Konia, Cesarea, Malatia, Constantinople, Van, Vasbourakan, Tikranakert (Dikranakert) Trebizond, Kilis. ECHOES FROM THE PAST, HAIGAGAN ASEGHNAKORDZOUTIOUN, Nouvart Tashjian, A Preservation of Some of History's Oldest and Finest Needlework by Alice Odian Kasparian |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
