("Ազատութեան ժամեր" Հատոր երկրորդ / "Azatutyan Zhamer")
Author(s)/Editor(s): Smbat Shahaziziants (Սմբատ Շահազիզեանց)
Language(s): Armenian (Հայերեն)
Publisher: Lazarev Institute of Oriental Languages (ի Տպարանի Լազարեանց Ճեմարանի)
Place: Moscow, Russia (Մոսկվա, Ռուսաստան); Year: 1860; Pages: 189
Cover: Hardcover; Sizes: 7.5(W)x11(H) cm; Copies: Limited
Condition: Good Antique Condition: General age wear. Cover is worn & has some bumps & repairs. Minor crack on hinge, some stains, some light stains. Large white spot & a few minor holes on one of the pages. Overall, internally clean; well kept and well preserved pages. For more information regarding book's condition- check provided images or ask us.
Item's Code: LA-2272
ABOUT:
Very rare and unique, limited edition, 1860, Smbat Shahaziziants' first collection of poems, Azatutyan Zhamer (Hours of Freedom), consisting of many poems, most of which were written in modern Armenian and few in classical. The theme of the poems varied between love, nature and national heroes. This is volume II. 1st & Life Time Edition.
Contents-
- Poems
- Romances
- Grabar text
--------------------------------------------------
"Ազատութեան ժամեր": Հտ. 2: Մոսկվա, տպ. Լազարյան ճեմարանի, 1860: XI, 189 էջ շարվ. 8x5,5 սմ:
Հեղինակ: Սմբատ Շահազիզյան Աշակերտի Վեցերորդ Դասատան Լազարեան Ճեմարանի Արեւելեան Լեզուաց
Հատոր երկրորդ
Բովանդակություն-
- * Ոտանաւորներ
- * Ռօմանսներ
- * Գրաբառ Շարադրութիւն
- * Գլխաւոր Սխլատպութիւնք
* (see Terms below)- We operate our business from our 2
locations (main one in Pasadena, CA, USA & the 2nd one in overseas), thus,
based on the item's availability and/or buyer's location (country), your
purchased item will be shipped from either of our offices/storage. This
particular item will be shipped from our overseas office, so please give a
little more time for delivery.
VISIT OUR EBAY STORE AGAIN- SINCE WE ADD NEW BOOKS & OTHER ITEMS REGULARLY!
ADDITIONAL INFO
Smbat Shahaziz (Armenian: Սմբատ Շահազիզ, 1840 in Ashtarak, Armenia – January 5, 1908 in Moscow, Russia) was an Armenian educator, poet and publicist.
Born in a family of a priest, he was the youngest of six brothers. He was home schooled until the age 10, and then sent to Lazarian College in Moscow. Upon his graduation in 1862 he was asked to stay and teach modern and Classical Armenian at the primary school level, all the while he was preparing for a university degree. In 1867 he was granted a degree in oriental languages by the University of St. Petersburg. He obtained a college level teaching position at Lazarian College and retained it for thirty five years, until his retirement in 1897.
He started writing in his student days and was influenced by Raphael Patkanian and Khachatur Abovyan. He contributed to the journal Hiusisapayl (Northern Lights), which was founded and edited by Stepanos Nazarian. His articles and essays received public interest and he remained a contributor until the papers demise. In 1860 he published his first collection of poems, Azatutyan zhamer(Hours of freedom) it consisted of thirty three poems, most of which were written in modern Armenian and few in classical. The theme of the poems varied between love, nature and national heroes. His second book was published in 1865, it was a long patriotic poem titled Levoni vishte (Levon's grief). The poem is about Levon, a serious minded, idealistic Armenian youth studying in far north. He is deeply concerned and grieved by the dire conditions of his homeland, while his compatriots carry on in prodigal life, some even deny their Armenia identities. Lonely and grieved he decides to return home and contribute to the struggle against ignorance, servility, moral and religious decline, and corrupt leadership in all domains. The poem which reflected the reformist ideology emerging in Russian Empire at the time, was very well received.
Articles, essays and speeches about the national and social issues of the time make a considerable part of Shahaziz's literacy. He encouraged the use of modern Armenian, criticized methods of archaic education and conservatism of religious leaders, and denounced despotism and hypocritical attitude of European powers with regard to Armenian question. In 1893 he founded Abovian-Nazarian Fund for the needy writers. After his retirement in 1898 he created a committee in Moscow to organize the care and education of children orphaned because of Hamidian massacres. He exposed the anti-Armenian stance of czarist Russia regime in Hishogutiuner Vardanants toni artiv (Recollections from the feast of Vardanank, 1901) and duplicity of Turkish diplomacy in Mi kani khosk im entertsoghnerin (A few words to my readers, 1903). He died in 1908.
Սմբատ Շահազիզ (1840, սեպտեմբերի 5, Աշտարակ - 1907, հունվար 5, Մոսկվա), հայ բանաստեղծ, հրապարակախոս և մանկավարժ։
Շահազիզը ծնվել է 1840 թվականին Աշտարակ գյուղում՝ եկեղեցականի ընտանիքում։ Ունեցել է հինգ ավագ եղբայրներ։ Մինչև տասը տարեկանը լրանալը սովորել է տեղական դպրոցում,1851 թվականին հայրը ուղարկում է նրան Մոսկվա՝ Լազարյան ճեմարանում սովորելու։ Ավարտում է այն 1862 թ.-ին, ապա մնում է ճեմարանում իբրև հայոց լեզվի և գրականության ուսուցիչ։ Ուսման տարիներին նա ոգեշնչվում է Ալիշանի, Նալբանդյանի և Պատկանյանի ստեղծագործություններով և ջերմ բարեկամությամբ կապվում է իր ուսուցիչներից Ստեփանոս Նազարյանցի հետ։ Մանկավարժական ասպարեզը թողնում է 35 տարի աշխատելուց հետո։1895 թվականին լույս է տեսնում նրա «Լևոնի վիշտը և զանազան բանաստեղծություններ» վերնագրով ժողովածուն, որից հետո նա փաստորեն այլևս չի ստեղծագործում և հանդես է գալիս հրապարակախոսական բնույթի գործերով։ Նա ծանրաշարժ էր և հասարակական քաղաքական ակտիվ գործերից հեռու։ Ամբողջ 55 տարիների ընթացքում միայն մի անգամ է այցելել իր ծննդավայրը։ Շահազիզը վախճանվեց 1907 թվականին։
Գրական գործունեությունն սկսում է 1862 թվականին։ Բեղմնավոր շրջանը տևում է ընդամենը մի քանի տարի։ Այդ տարիները տալիս են այն, ինչը որ կազմում է Շահազիզի ամբողջ գրական բովանդակությունը։ Իր կյանքի հետագա 42 տարիների ընթացքում գրում է միայն ոտանավորներ՝ ոչինչ չավելացնելով իր գրական անվանը։ Այդ տարիների ընթացքում նա գրում է նաև մի քանի հրապարակախոսական գրվածքներ։
Սմբատ Շահազիզը «Հյուսիսափայլի» հետևողներից էր, բայց շատ չափավոր։ Այն, ինչ «Հյուսիսափայլի» ղեկավարները հրապարակախոսության միջոցով էին ուսուցանում, Սմբատ Շահազիզը փորձում էր քարոզել բանաստեղծական գրվածքներով։ Ազգ, հայրենիք, փոքր ինչ վերակազմված եկեղեցի - ահա Շահազիզի բանաստեղծության առարկան։ Թույլ էր նրա կարողությունը, կարճ՝ նրա արվեստի շունչը։ Նրա ոգևորության ուժ տվող աղբյուրները եղել են ռուսական և եվրոպական մի քանի գրողներ։ Այդ ազդեցությունն այնքան մեծ էր, որ գրելիս նա չի կարողացել սահմանազատել դրսից կրած ազդեցությունը և իր ինքնուրույնությունը։ Այդ իսկ պատճառով նրա ինքնուրույն հաջողված գործերը, օրինակ՝ «Ազնիվ ընկերը» կամ «Երազը», ավելի շուտ ազատ թարգմանություններ են քան ինքնուրույն գործեր։ Շահազիզի ստեղծագործությունների վրա էական ազդեցություն է ունեցել Բայրոնը. նրա «Լևոնի վիշտը» պոեմը բայրոնիզմի ազդեցության տակ է գրված։[2]
Շահազիզի առաջին բանաստեղծությունները՝ «Ազատության ժամեր» ընդհանուր վերնագրով, տպագրվեցին 1860 թվականին։ Նրա ստեղծագործության համար առհասարակ բնորոշ են ժողովրդի լուսավորության և ազատության՝ այդ «սուրբ աքսորականի» գաղափարներին նվիրված ոտանավորները։ Շահազիզը խիստ հարձակումներ է գործում կղերականության վրա՝ ներկայացնելով նրանց ոչ միայն լուսավորության հակառակորդներ, այլև մինչ անգամ քաղաքական ու սոցիալական առումով ժողովրդի դահիճներ.
Հովիվ դառնալով ազգին հոգևոր՝ Մի սարսափելի նպատակ ունեն՝ Որպես մոլեռանդ դահիճ թունավոր, Զրկել, պատառել ժողովուրդներին…։
Իրենց ժողովրդի «հովիվներ» և «առաջնորդներ» համարող հոգևորականները մշտապես դավաճանում են ազատագրության գործին, որով հայությանը պահում են կապանքների մեջ և շարունակ կեղեքում նրան։ Այս բոլորը շատ ավելի խիստ է ասված, քան ասել են նրա ժամանակակից բանաստեղծներից շատերը։ Բայց սրանով հանդերձ Շահազիզին բնորոշ է նաև հասարակական պատկերացումների անհետևողականությունը դեմոկրատական արմատական հայացքներից՝ դեպի լիբերալիզմի կատարած անցումները։ Այսպես՝ «Լևոնի վիշտը» լիրիկական պոեմում լուսավորության և առաջադիմության հակառակորդների սուր քննադատության կողքին արծարծվում է Էջմիածնում եկեղեցական պետերի հովանու տակ ակադեմիա ունենալու հարցը։ Ի դեպ, Շահազիզն առաջինն էր, որ պոեմի ժանրը օգտագործեց պատմական թեմաների փոխարեն՝ ժամանակակից կյանքի հուզող հարցերը ստեղծագործության նյութ դարձնելու իմաստով։
Շահազիզը, որը մեր քաղաքական պոեզիայի աչքի ընկնող ներկայացուցիչներից էր, հայտնի դարձավ նաև, այսպես կոչված, անձնական քնարերգությանը վերաբերող իր մի քանի փայլուն բանաստեղծություններով, որոնք Պեշիկթաշլյանի՝ այդօրինակ գործերի հետ նախապատրաստեցին Հովհաննես Հովհաննիսյանի հանդես գալը։ Բոլոր դեպքերում Շահազիզի այդ բնույթի գործերն էլ, ինչպես՝ «Երազ», «Ինձ մի սիրի», «Ոգի Հայաստանի», «Գիշեր», «Աշտարակ» և այլն, ունեն որոշակի հայրենասիրական շեշտվածություն։
Tags: armenia,
armenian, armenians, arminia, arminian, armyani, armeniya, armyanin, l'Arménie,
l'arménien, les Arméniens, Armenien, Hay, Haykakan, Hayastan, Hayastani,
Hayots, Patmutyun, Badmutyun, Yeghern, Eghern, Genocide, 1915, Massacre, Kars,
Marash, Zeitun, Erzerum, Mush, Van, Musa-Ler, Musa-Dagh, Mousa-Ler, Mousa,
Musaler, Turkey, Turkish, Turks, Ottoman, ՇԱՀԱԶԻԶԵԱՆ ՍՄԲԱՏ
.JPG=600)
.JPG=600)
.JPG=600)
.JPG=600)
.JPG=600)
.JPG=600)
.JPG=600)
.JPG=600)
.JPG=600)
.JPG=600)
.JPG=600)
.JPG=600)
.JPG=600)
.JPG=600)
