Rumah Saya ('My home') is a rest home for elderly Indonesian Dutchmen. They sing, play games and enjoy Indonesian delicacies. Like in the old days, when Indonesia was still the Netherlands East-Indies. The residents, who still regularly use Malaysian phrases, were reunited in the Netherlands at an old age after their repatriation before, during and after WW II. The home regularly echoes with laughter, but conversations with occupants prove that some stories are not so nice. In deliberate phrases, Mrs. De Vries-Haring for instance tells about the prejudices that prevailed at the time. Because of her native mother, she was often discriminated against. At the hairdresser's, old sores are opened when people describe the literally and figuratively cold reception in Holland. Their generation is slowly thinning out. 'After our death', one resident asserts, 'the entire colonial era will have ended.' But to these old folks, it is still alive. This is why their stay in Rumah Saya causes such solidarity. To many, the home feels like being 'wrapped in a warm blanket.'
Dutch spoken with English or Dutch subtitles.
Total playing time 49 minutes
This is a region 0 release that will play on all DVD-players worldwide.
Dutch synopsis:
In een verzorgingstehuis voor oudere Indische Nederlanders is de herinnering aan het leven in Nederlands-Indië nog springlevend. Zowel zoete als nare herinneringen klinken eenieder bekend in de oren.
Rumah Saya ('Mijn thuis') is een verzorgingstehuis voor oudere Indische Nederlanders. Er wordt gezongen, er worden spelletjes gespeeld en men geniet er van Indische lekkernijen. Net als vroeger, toen Indonesië nog Nederlands-Indië was. De bewoners, die nog regelmatig Maleisische woorden gebruiken, hebben elkaar op hun oude dag alsnog in Nederland gevonden na hun repatriëring vóór, tijdens en na WO II. Hoewel er veel gelachen wordt in het tehuis, blijkt uit gesprekken met bewoners dat niet alle verhalen even mooi zijn. In keurige bewoordingen vertelt mevrouw De Vries-Haring bijvoorbeeld over de toen heersende vooroordelen. Vanwege haar inlandse moeder werd ze vaak gediscrimineerd. Bij de kapper komt oud zeer naar boven over de letterlijk en figuurlijk koude aankomst in Nederland. Maar hun generatie dunt langzaam uit. 'Na onze dood', zo stelt een bewoner, 'is de hele kolonialiteit verleden tijd.' Voor deze ouderen is het nog springlevend. Daarom geeft wonen in Rumah Saya zo'n saamhorigheidsgevoel. Het tehuis voelt voor velen als 'een warme deken om je heen.'