The history of the Jewish community in Armenia (Armenian: Հայաստանի հրեական համայնքը, Hayastani hreakan hamaynqa) dates back more than 2,000 years.

There are historical records that attest the presence of Jews in pagan Armenia, before the spread of Christianity in the region by St. Gregory the Illuminator. Early medieval Armenian historians, such as Moses Khorenatsi, held that during the conquest of Armenian King Tigranes the Great (95–55 BCE), brought with him 10,000 Jewish captives to the ancient Kingdom of Armenia (which encompassed what is commonly known as Greater Armenia) when he retreated from Palestine, because of the Roman attack on Armenia (69 B.C.E.). Tigranes II invaded Syria, and probably northern Israel as well. A large Jewish population was settled in Armenia from the 1st century BCE. One city in particular, Vartkesavan became an important commercial center. Thus, Armenia's Jewish community was established. Like the rest of Armenia's population, they suffered the consequences of regional powers trying to divide and conquer the country. By 360-370 C.E., there was a massive increase in Jewish Hellenistic immigration into Armenia; many Armenian towns became predominately Jewish. During this period (4th century AD), after the conquest of Armenia by the Sassanid King Shapur II he deported thousands of Jewish families from Persian Armenia and resettled them at Isfahan (modern Iran).

Jewish families were deported to Armenia and settled in Artashat, Vaghasabat, Yervandashat, Sarehavan, Sarisat, Van, and Nakhichevan. Tournebize holds that the Assyrians deported Jews to Armenia, and not to the Khabur Valley. Aslan mentions that the Jews of Samaria were deported to Armenia.

metery from a previously unknown medieval Jewish community were discovered in the village of Yeghegis, in the southern province of Vayotz Dzor. In 2000, a team from the Hebrew University of Jerusalem excavated the southern side of the Yeghegis river, opposite the village a Jewish cemetery with 40 gravestones with Hebrew inscriptions inscriptions dating from 1266 and 1497. Michael Nosonovsky has stated that "The word khawajah is of Persian origin and it probably indicates that the Jews who settled in Yeghegis came from Persia and kept Persian as their spoken language. Biblical quotations and Talmudic formulas are evidence of a high learning standard in the community." A group of Armenian and Israeli archaeologists and historians excavated the site in 2001 and 2002 and found 64 more tombstones. Some are decorated with motifs of the Orbelian kingdom. The archaeological team also found three mills, which the bishop says show that the community had a business because one mill could feed several families. Twenty of these tombstones had inscriptions, all in Hebrew except for two, which were in Aramaic. The oldest dated stone was from 1266 and the latest date was 1336/7.

In 1828, the Russo-Persian War came to an end and Eastern Armenia (currently the Republic of Armenia) was annexed to the Russian Empire with the Treaty of Turkmenchai. Polish and Iranian Jews began arriving, as well as Sabbatarians (Subbotniki, Russian peasants who accepted Judaism and were banished to the outskirts of the new empire), and since 1840 they started creating Ashkenazi and Mizrahi communities respectively in Yerevan.[6] Up to 1924, the Sephardic synagogue, Shiek Mordechai, was a leading institution among the Jewish community.

The Russian Jewish communities moved to Armenia in a bigger scale during the Soviet period, looking for an atmosphere of tolerance in the area that was absent in the Russian SSR or Ukrainian SSR.

Following the World War II, the Jewish population rose to approximately 5,000. In 1959, the Jewish population peaked in Soviet Armenia at approximately 10,000 people. Another wave of Jewish immigrants arrived in the country between 1965 and 1972, mainly intelligentsia, military, and engineers. These Jews arrived from Russia and Ukraine, attracted to the more liberal society. However, with the dissolution of the Soviet Union many of them left due to the Nagorno-Karabakh conflict. Between 1992 and 1994, more than 6,000 Jews immigrated to Israel because of Armenia’s political isolation and economic depression. Today the country's Jewish population has shrunk to around 750. In 1995, the Chabad House was established in Yerevan.

There are about 300-500 Jews presently living in the Republic of Armenia, mainly in the capital Yerevan. They are mostly of Ashkenazi origin and some are Mizrahi Georgian Jews.

There is a tiny community of Subbotniks (believed to be a Judaizing community that evolved from the Molokan Spiritual Christians) whose ancestors converted to Judaism, and who are quickly dwindling.

The Jewish Community in Yerevan is currently headed by Chief Rabbi Gershon Burshtein from the Chabad Lubavitch, and the sociopolitical matters are run by the Jewish Council of Armenia.

Համաձայն կիսաառասպելական ավանդույթի, հրեաները հայտնվեցին Հայաստանի տարածքում Նավուգոդոնոսոր 2-րդ արքայի կողմից մ.թ.ա. 586-ին Երուսաղեմի նվաճումից հետո։ Տիգրան 2-րդ և Արտավազդ թագավորների կողմից մ.թ.ա. Առաջին դարում հրեաների խմբերը Պաղեստինից վերաբնակվեցին Հայաստանում։ Չնայած դրան, մ.թ. 4-րդ դարում պարսկական զորքերի կողմից Հայաստանի ավերումից հետո հրեաների մեծ մասը գերի ընկավ։ Հրեաների առանձին խմբեր ապրում էին Հայաստանում մինչև 13-14-րդ դդ։ Այսպես կոչված «Տիգրանյան» հրեաների սերունդներ են համարվում զոկիները՝ հրեաների սուբէթնիկական մի խումբ, որն ապրում է Կապանի շրջանում։ 19-րդ դարում 1828 թ. Թուրքմենչայի պայմանագրի համաձայն Հայաստանի տարածքը միացվեց Ռուսական Կայսրությանը, որից հետո Հայաստանի տարածքում բնակեցվեցին վրացի և աշկենազ հրեաներ, ինչպես նաև սուբբոտիկներ՝ ռուս գյուղացիներ, ովքեր ընդունել էին հուդայականություն և արտաքսվել կայսրության նոր ծայրամասը։ Մինչև 1970թ. հրեական բնակչությունը Հայաստանում կազմում էր մոտ 1048 մարդ։ 1980-ականների վերջին նրանց թիվը (ներառյալ նաև սուբբոտիկներին) կազմում էր շուրջ 500 մարդ։ 1990-ական թթ.-ին հրեաների մեծ մասը՝ շուրջ 1800 մարդ, արտագաղթեց։ Ներկա պահին Հայաստանում հաշվվում է շուրջ 500 հրեա։ Չնայած նրան, որ տարեկան մոտ 90-100 մարդ էր արտագաղթում, համայնքը չի փոքրացել։ Հանրապետության հիմնական հրեական կազմակերպությունը Երևանում գործող Հայաստանի Հրեական Համայնքն է՝ գրանցված Արդարադատության նախարարությունում 1991թ.-ին։ 1996-ից նախագահն է Ռիմա Վարժապետյան-Ֆելլերն, որն հանդիսանում է ԵՀԿ-ի (Եվրոասիական Հրեական Կոնգրես) Գերագույն Խորհրդի անդամ, ՌՀՀԿ-ի (Ռուսալեզու Հրեաների Համաշխարհային Կոնգրես) մայրցամաքային հատվածի անդամ, Համակարգող Խորհրդի անդամ և Հայաստանի նախագահի ղեկավարությամբ գործող Հասարակական Խորհրդի անդամ։ Ռիմա Վարժապետյան-Ֆելլերը հանդիսանում է նաև Մարդու Իրավունքների պաշտպանության հանրապետական գրասենյակի փորձագետների խմբի անդամ։