(Tielt, 10.10.1949 - Oostende, 19.12.2019; schreef ook onder het ps.Straatloper en Amaat Heur)
"Freek" (Freddy) was een veelzijdig man: journalist, auteur (van toneelwerk, scenario’s, verhalen en strips) en bedrijvig theaterman (als dusdanig acteur, organisator en regisseur).
Als journalist was hij zowel actief in de geschreven pers (o.a. Vooruit, Knack, KRO-gids, Provinciaal Zeeuwse Courant) als voor de VRT (radio én tv) en leverde hij voor (internationale) vaktijdschriften bijdragen over theater en figurentheater.
In 1970 stichtte hij zijn eerste gezelschap, Toneellaboratorium, dat experimenteel theater bracht. Een jaar later volgde Toneelboetiek, met amateurs maar toch goed voor jaarlijks 50 à 80 voorstellingen. Bij beide groepen was hij zowel auteur, regisseur als acteur.
Een (groot) hoofdstuk apart vormt zijn binding met Theater Taptoe. In 1973 werd hij voor het eerst als regisseur gecontacteerd door Luk de Bruyker van het toenmalige Marionettentheater Taptoe. Vanaf 1975 werd hij huisauteur en in 1978 nam hij bovendien officieel de artistieke leiding van het gezelschap op zich, functie die hij zou blijven bekleden tot november 2003. Mede onder zijn leiding werd Taptoe in 1994, 1995 en 1997 Cultureel Ambassadeur van Vlaanderen.
Behalve voor Taptoe deed hij ook regies voor Créa Théâtre in Doornik en voor historische producties in opdracht van de steden Gent (zie verder), Brussel, Willebroek. Bij dat alles was hij medestichter (1989) en afgevaardigd beheerder van het Europees Figurentheatercentrum (EFTC) waarvan hij momenteel nog artistiek coördinator is.
Als auteur waagde hij zich wel eens aan gedichten (Inaugurasie, 1969), schreef hij televisiescenario’s (o.a. Alfa Papa Tango), het script voor de radiodramareeks Het Koekoeksnest, kinderboeken als De kid : uit het leven van Charlie Chaplin (1991), cursiefjes, essays en stripverhalen.
Zijn belangstelling gaat echter in de allereerste plaats naar het schrijven voor theater. Voor Taptoe “leverde” hij meer dan 50 stukken; de belangrijkste daarvan zijn Thomas zit te dromen in de klas (1981), Karel en Elegast (1987), Hemel! (1991 samen met Daniël Billiet; in 1991 als verhalenbundel gepubliceerd) en Genoveva zoo kuisch, zoo pure (1998). Hij lanceerde de term “biodrama”, het theaterequivalent voor een literaire biografie.
Bij dat alles leeft en schrijft Neirynck onder een dubbel motto, namelijk “In al mijn geschriften wil ik de binding met de mens beklemtonen” (geïnspireerd door Louis Paul Boon) en “ni dieu, ni Führer, ni maître!”.
Voor het engagement in zijn literair werk voor kinderen en volwassenen werd hem in 1976 de Louis Paul Boonprijs toegekend. In 1977 kreeg hij voor Hé Harlekijn je touwtjes zijn los de Oost-Vlaamse provinciale Paul de Montprijs voor toneel. Zijn vernieuwende dramaturgie in het figurentheater leverde hem het Koninklijk Landjuweel voor poppenspel op. In 1985 ontving hij de West-Vlaamse provinciale prijs voor het cursiefje. De Stad Gent bekroonde zijn toneelstuk Vader Anseele (1987) met haar letterkundige prijs. In 1983 kreeg hij de Wim Verbekeprijs voor jeugdtheater. De meest prestigieuze waardering viel hem in 2001 te beurt, toen hij in Cervia (Italië) de Sirena d’Oro kreeg, d.i. de hoogste Europese onderscheiding voor figurentheaterdramaturgie.
Hij is voorzitter van Honest Arts Movement (HAM), ambassadeur van de Gentsche Sosseteit (een a-politieke vereniging die de eigen Gentse moedertaal in stand tracht te houden en te promoten) en lid van de Wereldraad van de Union Internationale de la Marionette (Unima).
Freek Neirynck bezit de belangrijkste figurentheaterbibliotheek in Vlaanderen, te raadplegen na afspraak.