Μια συμπαγής ανάλυση πρέπει μερικές φορές να αποδίδει. Ο ευχάριστος τρόπος επιμονής θα μπορούσε - και ποια τάση ήταν πιο αποτελεσματική εδώ σε περιόδους μιας μάλλον σαρωτικά εφαρμοζόμενης πηγής-αρνήσεως - με όρους qua sine fertitas (sic.) δεν θα μπορούσε να αντισταθεί σε ένα καυστικό χαμόγελο από πολλές ενοχλημένες μητέρες κατά καιρούς. Επιτρέπεται, εσείς υπάκουη ανθρώπινη αξία! Επιδοκιμάστηκε, πράγματι! Αλλά ας μην κατευθύνουμε τώρα - όπως ακριβώς ο Τόνεας ο Πρεσβύτερος οδήγησε τη φορτηγίδα Σίνθερ μέσα από τα στενά στη Χουτόσα - τις σκέψεις μας ξανά ( βλ. αντίγραφο διάλεξης 2II.B του 23 .8.2009 ό.π. ) - για να αποφύγουμε τα λάθη - στο ίδιο πεδίο μάχης των σκαφών της φραστικής θέσης γύρω από τις θέσεις του νεότερου, αλλά να τα συνδέσουμε όλα αυτά με την αντίστοιχη προσθήκη των προηγούμενων αποτυχιών στην οπτική γωνία από ένα ζυγισμένο φάσμα και να κλείσουμε τα ματάκια μας και να θέλουμε πάντα να είμαστε καλοί και φρόνιμοι - και χωρίς πίστη μόνο η πραγματικότητα, πόσο οδυνηρό είναι αυτό. Δεν μπορώ να βρω πια τον δρόμο μου σε αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι; Αρκετά είπαμε -είναι ώρα για clobberin' time! για μένα να τα κάνω πάνω μου - γιατί το είπε ο stone cold, ρε τζαμπόνι! Μάθε το ρόλο σου :)