Description
Amulet name: Phra Kring Chakapat (Emperor)
Origin: Wat Prai Watthanaram, Thailand
Material: Copper
There is a small metal bead inside of this amulet. You can shake it to make a sound when praying for blessings from the Buddha.
Phra Kring is a small Buddha image. The general style is a Buddha image seated on a lotus flower. His right hand shows the posture of Mara. His left hand rests on his leg. There is a pot for boiling medicinal concoctions. The Buddha's appearance is similar to Phra Phaisachayakuru which believes that every Phra Kring amulet is Phra Phaisachayakuru (He is one of the Buddhas of Mahayana Buddhism, he is a expert in the field of pharmacy and medical treatment). According to beliefs in the past, people used to take the Phra Kring amulet to soak in water and pray for it to become holy water and drink it, which was believed to cure disease. And another belief is that it helps to be safe from any danger. Have a safe trip and fortune.
The earliest making of Phra Kring occurred in Tibet and China. Therefore called the Phra Kring Tibet and the Phra Kring Nongsae. In the later era, it was popular in Cambodia, there are 2 Phra Kring, they are Phra Kring Ubakeng (Phra Kring Phanom Ba Keng) and Phra Kring Phra Pathum Suriyawong. And the Phra Kring Pathum Suriyawong was built in large numbers during the reign of King Jayavarman VII to worship Phra Buddha Phaisachayakuru. After that, it spread among Thais and Laotians. For Thailand, the evidence of making the Phra Kring amulet was before the Rattanakosin period.
There is a small metal bead inside the Phra Kring body. In order to shake and make a sound when praying for blessings from the Lord Buddha. There are 3 sizes of Phra Kring: large size for home worship, small size for making holy water and carrying with you. Very small size for carring with you as well and it is called Phra Chai (or Phra Chaiwat). The Phra Kring amulet is usually made from all 9 metals (Nawa Loha materials), namely gold, silver, copper, antimony, tin, zinc, mercury, Shin and Chao Namngern according to ancient recipes.
พระกริ่ง คือพระพุทธรูปขนาดเล็ก มีรูปแบบทั่วไปคือเป็นพระพุทธรูปประทับบนฐานบัวคว่ำบัวหงายเฉพาะเพียงด้านหน้า พระหัตถ์ขวาแสดงปางมารวิชัย พระหัตถ์ซ้ายวางบนพระเพลา บนฝ่าพระหัตถ์มีหม้อยาหรือผลไม้ที่เป็นยาวางไว้ ซึ่งพุทธลักษณะคล้ายพระไภษัชยคุรุ จนเชื่อว่าพระกริ่งทุกองค์คือ พระไภษัชยคุรุเป็นพระพุทธเจ้าปางหนึ่งของลัทธิมหายาน เป็นครูในด้านเภสัช รักษาพยาบาล ตามความเชื่อโบราณ นิยมนำพระกริ่งอธิษฐานแช่น้ำทำเป็นน้ำพระพุทธมนต์แล้วดื่มกินด้วยความเชื่อว่า จะรักษาโรคภัยไข้เจ็บได้ และเชื่อว่าช่วยขจัดอันตรายทั้งหลายทั้งปวง เดินทางแคล้วคลาดปลอดภัย และด้านโชคลาภเมตตามหานิยม
การสร้างพระกริ่งเริ่มต้นที่ทิเบตและจีน จึงเรียกพระกริ่งทิเบตและพระกริ่งหนองแส ต่อมานิยมสร้างในเขมร เรียกว่า พระกริ่งอุบาเก็ง หรือพระกริ่งพนมบาเก็ง และพระกริ่งพระปทุมสุริยวงศ์ พบว่าขอมได้สร้างพระกริ่งปทุมขึ้นอย่างแพร่หลายทุกยุคในรัชสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 เพื่ออุทิศบูชาแด่พระพุทธไภษัชยคุรุ ภายหลังแพร่หลายในหมู่ชาวไทย ลาว สำหรับประเทศไทย การสร้างพระกริ่งปรากฏเป็นหลักฐาน ก่อนยุครัตนโกสินทร์
พระกริ่งนิยมมีการบรรจุเม็ดกริ่งเป็นเม็ดโลหะเล็ก ๆ ไว้ภายในองค์พระ เพื่อเขย่าแล้วเกิดเสียงเวลาสวดมนต์ขอพรจากพระพุทธองค์ พระกริ่งมี 3 ขนาด คือ ขนาดใหญ่ สำหรับบูชาประจำบ้าน ขนาดเล็ก สำหรับทำน้ำมนต์และบูชาห้อยติดตัว ขนาดจิ๋วสำหรับบูชาติดตัว นิยมเรียกว่า พระชัยหรือพระชัยวัฒน์ นิยมสร้างนวโลหะ หรือโลหะทั้ง 9 ชนิด คือ ทองคำ เงิน ทองแดง พลวง ดีบุก สังกะสี ปรอท ชิน และเจ้าน้ำเงิน ตามตำราของโบราณาจารย์