Nivîskêr birînên neteweya xwe dîtine, bihîstine, his kirine û bi rêya pêhisînan ev birîn derbûne ku leheng senteza hestên nivîskêr bi xwe ne.

derûniya ku civak tê de ye ji devê lehengan baş vedibêje, bi vê metodê hiş û binhişîna civaka Kurd deşifre dike.

Gava ku mirov bi giştî li nivîsên wî daqûl tê panoramaya civaka Kurd a ku

di navbera salên 1919-1988’an de di wan de dibîne. Ji ber bindestiyê, nivîskêr berê xwe daye civaka xwe, wek ku peywirekê bi cih bîne bi nivîsên xwe li vê êşê xwedî derketiye.

Ji ber rewşa wê demê pêwîst bû ku Nûredîn Zaza bi civakê re tevbigere û ji ber ku civak bindest bû hewce bû ku polîtîk be jî.

Wi pirr ji neteweya xwe hez kiriye ku çîrok û şanoyên xwe li gorî wê saz kirine

û civaka Kurd hêjayî vê yekê dîtiye. Wî wek şervanekî, civaka Kurd bi rêya nivîsê parastiye û hêza nivîsê şerrê wî yê li hemberî serdestiyê gurrtir kiriye.