Bingeyê şîîranê Doxanî otantîk o, ziwanê xo nazik û nerm o, sey Ahmet Arîfî yo. Çekuyanê xo zerrî ra vano, derg nêkeno, mordemî nêqefilneno. Teyr û turî, dar û kemerî, nanê pepûgî, gizerî henî weş revsîr keno ke, mordem a linge xo wertê xozayî de vîneno. Vengê çemî êno gosanê to, suzga vayî dana rûyê to ro, boya zembulî êna pirnikanê to. Wexto ke qalê dewrê Kirmancîye û îtîqatê Kirmancîye keno, xafil de dewrêsê pêyayî bi heqibeyanê xo dormeyê to de peyda benê. Min û Mutlu Canî pîya na dosya amade kerde, Mutlu Canî pêro şîîrî redakte kerdî. Karê ma ke qedîya Doxanî destûr da mi û nameyê kitabî kî mi na pira “Koyî Bîyê Xezal”. Ez henî guman kena ke, no viraşte (eser) edebîyatê ma Kirmancan de cayê xo berz û payîdar bo. Qenterê Kirmancîye de bivêro.
Doxanî gavare çarna hêgayê ma ser,
hêgayê ma kerdo kewî (zergûn),
royê ma kerdo şên.
Weş û war bo.