("Կայէնի Կտակը (Գալիցիկական Զրոյցներ)" / "Kayeni Ktaky (Galitsikakan Zroytsner)")
Author(s)/Editor(s): Leopold Ritter von Sacher-Masoch, translated by Raffi (Զախեր - Մազօխ)
Language(s): Armenian (Հայերեն)
Publisher: Printing House of the Caucasus Governor's Office (Կովկասի կառավարչի գլխավոր կառավարական տպարան)
Place: Tbilisi (Tiflis), Georgia (Թիֆլիս, Վրաստան); Year: 1884; Pages: XII + 336
Cover: Hardcover; Sizes: 11.5(W)x17.5(H) cm; Copies: Limited
Condition: Good Antique Condition: General age wear, cover is worn. Has some minor tears, some marks, light toning and few light stains. Overall, internally clean; well kept and well preserved pages. For more information regarding book's condition- check provided images or ask us.
Item's Code: LA-2281
ABOUT:
Very rare and unique, limited edition, 1884, Armenian translation of Leopold Ritter von Sacher-Masoch's "The Legacy of Cain", which was a series of novellas. This book includes the prologue, and the first three novellas from the first volume of the series, title Love. The works were translated by the famous Armenian writer, Raffi.
Table of Contents-
- Sacher-Masoch's Literary Activities (Prologue: The Wanderer)
- Don Juan of Kolomea
- The Man Who Re-Enlisted (Frinko Balaban)
- Moonlight
The Legacy of Cain (German: Das Vermächtnis Kains; sometimes translated as Heritage of Cain) is an unfinished cycle of novellas by the 19th century Austrian author Leopold von Sacher-Masoch. His original plan was to group various novellas into 6 volumes, each of which was titled according to its central theme; those are "Love", "Property", "State", "War", "Work", and "Death". Only the first two volumes, "Love" (1870) and "Property", (1877) were completed. By the middle of the 1880s, Masoch abandoned the grandiose idea of The Legacy of Cain, although some of the novellas intended for the cycle had been published.
The first volume, Love, begins with the prologue short story called The Wanderer, in which a hunter off in the dense forest meets a strannik (wandering ascetic), whose passionate speech reveals his philosophy where Cain is responsible for having unleashed into the world the six "evils" that title each volume of the cycle. Love also contains the novella Venus in Furs that eventually became Sacher-Masoch's most famous work.
Below is given the original content of the cycle as it was planned by Sacher-Masoch. The right column shows original German titles and the left column, their translations into English.
--------------------------------------------------
Կայէնի Կտակը (Գալիցիկական Զրոյցներ)
Հեղինակ՝ Զախեր - Մազօխ
Թարգմանութիւն Րաֆֆիի
(Արտատպած "Մշակ" լրագրից)
Բովանդակություն
- Զախեր - Մազօխի գրական գործունէութիւնը
- Կալօմէայի Դօն - Ժուանը
- Ֆրինկօ Բալաբան
- Լուսնկայ Գիշեր
* (see Terms below)- We operate our business from our 2
locations (main one in Pasadena, CA, USA & the 2nd one in overseas), thus,
based on the item's availability and/or buyer's location (country), your
purchased item will be shipped from either of our offices/storage. This
particular item will be shipped from our overseas office, so please give a
little more time for delivery.
VISIT OUR EBAY STORE AGAIN- SINCE WE ADD NEW BOOKS & OTHER ITEMS REGULARLY!
ADDITIONAL INFO
Leopold Ritter von Sacher-Masoch (27 January 1836 – 9 March 1895) was an Austrian nobleman, writer and journalist, who gained renown for his romantic stories of Galician life. The term masochism is derived from his name.
During his lifetime, Sacher-Masoch was well known as a man of letters, in particular a utopian thinker who espoused socialist and humanist ideals in his fiction and non-fiction. Most of his works remain untranslated into English. Until recently, his novel Venus in Furs was his only book commonly available in English, but an English translation by William Holmes of Die Gottesmutter was released in 2015 as The Mother of God.
Von Sacher-Masoch was born in the city of Lemberg (now Lviv, Ukraine), the capital of the Kingdom of Galicia and Lodomeria, at the time a province of the Austrian Empire, into the Roman Catholic family of an Austrian civil servant,[3] Leopold Johann Nepomuk Ritter von Sacher, and Charlotte von Masoch, a Ukrainian noblewoman.The father later combined his surname with his wife's 'von Masoch', at the request of her family (she was the last of the line). Von Sacher served as a Commissioner of the Imperial Police Forces in Lemberg, and he was recognised with a new title of nobility as Sacher-Masoch awarded by the Austrian Emperor.
Leopold studied law, history and mathematics at Graz University, and after graduating moved back to Lemberg where he became a professor. His early, non-fictional publications dealt mostly with Austrian history. At the same time, Masoch turned to the folklore and culture of his homeland, Galicia. Soon he abandoned lecturing and became a free man of letters. Within a decade his short stories and novels prevailed over his historical non-fiction works, though historical themes continued to imbue his fiction.
Panslavist ideas were prevalent in Masoch's literary work, and he found a particular interest in depicting picturesque types among the various ethnicities that inhabited Galicia. From the 1860s to the 1880s he published a number of volumes of Jewish Short Stories, Polish Short Stories, Galician Short Stories, German Court Stories and Russian Court Stories. His works were published in translation in Ukrainian, Polish, Russian and French.
In 1869, Sacher-Masoch conceived a grandiose series of short stories under the collective title Legacy of Cain that would represent the author's aesthetic Weltanschauung. The cycle opened with the manifesto The Wanderer that brought out misogynist themes that became peculiar to Masoch's writings. Of the six planned volumes, only the first two were ever completed. By the middle of the 1880s, Masoch abandoned the Legacy of Cain. Nevertheless, the published volumes of the series included Masoch's best-known stories, and of them, Venus in Furs (1869) is the most famous today. The short novel expressed Sacher-Masoch's fantasies and fetishes (especially for dominant women wearing fur). He did his best to live out his fantasies with his mistresses and wives.
Hakob Melik Hakobian (Armenian: Յակոբ Մելիք-Յակոբեան (classical); Հակոբ Մելիք-Հակոբյան (reformed); 1835 – 1888), better known by his pen name Raffi (Armenian: Րաֆֆի; Persian: رافی), was an Armenian author and leading figure in 19th-century Armenian literature.
Լեոպոլդ ֆոն Զախեր-Մազոխ (գերմ.՝ Leopold Ritter von Sacher-Masoch, հունվարի 27, 1836, Լվով, Ավստրիական կայսրություն - մարտի 9, 1895, Լինդհայմ, Հեսսեն, Գերմանիա), ավստրիացի գրող: 1886 թվականին հոգեբան և նյարդաբան Ռիխարդ ֆոն Կրաֆտ-Էբինգը հոգեբանությունում և սեքսոպաթոլոգիայում մտցրեց նոր հասկացություն` մազոխիզմ, որը կապված էր գրողի ստեղծագործությունների հետ։
Լեոպոլդ ֆոն Զախեր-Մազոխը ծնվել է կաթոլիկ ընտանիքում։ Հայրը` Լեոպոլդ ֆոն Զախերը, Գալիցիայի և Լոդոմերիայի թագավորության ոստիկանապետն էր։ Հոր նախնիները բոհեմյան գերմանացիներ և իսպանացիներ էին, ովքեր 16-րդ դարում բնակություն էին հաստատել Պրահայում: Մայրը` Շառլոտա ֆոն Մազոխը, Լվովի համալսարանի ռեկտոր Ֆրանց ֆոն Մազոխի դուստրն էր։ Այն տանը, որտեղ ծնվել էր ապագա գրողը, այժմ Լվովում հայտնի «Գրանդ Հոթել»-ն է։
Ընտանիքում Լեոպոլդը ավագ որդին էր և ծնվել է ծնողների ամուսնության իններորդ տարում։ Նա հիվանդոտ և թուլակազմ երեխա էր։ Առողջությունը վերականգնվել է, երբ կերակրվելու համար նրան ուղարկել են ուկրաինացի գեղջկուհու մոտ։ Երբ Լեոպոլդը 12 տարեկան էր, ընտանիքը տեղափոխվել է Պրահա, որտեղ նա սովորել է գերմաներեն լեզուն, որով և հետագայում սկսել է ստեղծագործել։ Մանկության տարիներին նրա մոտ սկսեցին ի հայտ գալ հակումներ, որոնք հետագայում նրան հանրահայտ դարձրին։ Նրան հրապուրում էին դաժան տեսարանները, սիրում էր նայել մահապատիժ պատկերող նկարներ և ընթերցել նահատակների կյանքի մասին պատմող գրքեր։ Նրա կյանքում կարևոր դեր է խաղացել հայրական կողմից ազգականուհի` կոմսուհի Քսենոբիան։ Վերջինս շատ գեղեցիկ, սակայն դաժան կին էր։ Մի անգամ, քույրերի հետ պահմտոցի խաղալիս, Լեոպոլդը թաքնվել է կոմսուհու ննջարանում և ականատես եղել, թե ինչպես է կոմսուհին ննջասենյակ բերել սիրեկանին, որից մի քանի րոպե անց ննջասենյակ է ներխուժել նրա ամուսինը` իր երկու ընկերների հետ։ Կոմսուհին ծեծել և դուրս է հանել անկոչ հյուրերին, իսկ սիրեկանը փախել է։ Լեոպոլդը անզգուշորեն մատնել է իր ներկայությունը, որից հետո կոմսուհին ծեծել է և նրան։ Սակայն նրա հարվածներից Լեոպոլդը իրեն անհասկանալի հաճույքի զգացում է ունեցել։ Շուտով կոմսուհու ամուսինը վերադարձել է, իսկ Լեոպոլդը դռան ետևից լսել է մտրակի հարվածների և կոմսի տնքոցների ձայնը։ Վիրավորանքները, մտրակն ու մորթիները, որոնք սիրում էր կրել կոմսուհին, հետագայում դարձան Լեոպոլդի ստեղծագործությունների մշտական թեմաները, իսկ կանանց, այդ ժամանակից սկսած, նա ընկալում էր որպես արարածների, որոնց կարելի է և սիրել, և ատել։
Զախեր-Մազոխը հաջողակ աշակերտ և ուսանող էր։ Պրահայի և Գրացի համալսարաններում, ուր տեղափոխվել էր 1854 թվականին, նա ուսանել է իրավաբանություն, մաթեմատիկա և պատմություն, իսկ 19 տարեկանում դարձել է իրավունքի դոկտոր: Աշխատել է Գրացի համալսարանում պրիվատ-դոցենտ: 1858 թվականին անանուն հրապարակել է «Գալիցիական մի պատմություն. 1846 թիվ» վեպը: Այդ ժամանակվանից սկսած, ամեն տարի ստեղծում էր մեկ կամ մի քանի գիրք` իր ուժերը փորձելով տարբեր գրական ժանրերում։ Նա գրել է նաև պատմական հետազոտություն, պիես, ֆելիետոններ, գրական-քննադատական աշխատություններ։ Եղել է մի քանի ամսագրերի հիմնադիր և խմբագիր, որոնք սակայն լույս են տեսել կարճ ժամանակով։ Համագործակցել է «Միջազգային ռևյու» ամսագրի հետ։ Ինչպես հաստատում են Գերմանիայի և Ավստրիայի գրական հանրագիտարանները, 1860 թվականին Լեոպոլդ ֆոն Զախեր-Մազոխին հրավիրել են Լվովի համալսարան, պատմության վերաբերյալ դասախոսություններ կարդալու։ Սակայն ընդունել է արդյոք նա այդ առաջարկը, թե ոչ, հավաստի փաստեր չկան։
1872 թվականին ֆրանսերեն լեզվով գրված և Փարիզում տպագրված «Դոն Ժուանը Կոլոմիից» վեպի հաջողությունից հետո, նա որոշեց իրեն ամբողջովին նվիրել գրականությանը, չնայած որոշ ժամանակ համատեղում էր ակադեմիական կարիերան` գրական ստեղծագործական կյանքի հետ, քանի որ գրական և հրատարակչական գործունեությունը նրան բավարար եկամուտ չէր բերում։ Այդ տարիներին Լեոպոլդ ֆոն Զախեր-Մազոխը ամուսնացել է իր բռնկուն երկրպագուհու` Ավրորա ֆոն Ռյումսլինի հետ։ Լինելով ինքնահավան, եսասեր, դրամի և հագուստի նկատմամբ ագահ, ինչպես նաև բարձրաշխարհիկ կյանքին ձգտող, Ավրորան նույնպես սկսեց գրել` վերցնելով Վանդա ֆոն Դունաևա գրական կեղծանունը («Վեներան մորթիներով» վեպի հերոսուհու անունն է)։ Արդյունքում նրանք միասին Զախեր-Մազոխ ազգանունով ստորագրում էին ցածրորակ նովելների տակ` չնշելով որևէ անուն։
Կնոջ չափից դուրս պահանջները Լեոպոլդին հասցրին աղքատության դուռը և ստիպեցին վաստակել հասարակ աշխատանքով։ Նա սկսեց գրել պահանջարկ չունեցող նովելներ և իր մակարդակն իջեցրեց` հասցնելով այն պոռնոգրաֆիայի մակարդակին։ Հասցնելով գրողին այդ վիճակի, Ավրորան լքեց նրան` արդյունքում գրելով ընթերցողների շրջանում հայտնի նոթերը` «Իմ կյանքի պատմվածքը»: Հետագայում Լեոպոլդն ամուսնացավ իր երեխաների դաստիարակչուհու հետ, ով 20 տարով փոքր էր իրենից, սակայն այդ ամուսնությունը նույնպես հաջողակ չէր։ 1881 թվականին Զախեր-Մազոխը բնակություն հաստատեց Լայպցիգում և իր հետագա կյանքն անցկացրեց Գերմանիայում։
Զախեր-Մազոխի ստեղծագործությունը պատկանում է այն ժամանակաշրջանին, երբ արդյունաբերության ծաղկման ֆոնի վրա, նոր բուրժուազիայի կյանքի ճոխության և գյուղի անկման պայմաններում մտավորականությունը ապրում էր խաղաղ կյանքով, որտեղ համատեղվում էին գյուղական կյանքի իդեալականացումը` նյութական և էպիկուրյան գաղափարամտության հետ, իսկ զգացմունքայնությունն ու սերը դարձել էին մարդկության կյանքի նպատակ։ Զախեր-Մազոխի անձնական կյանքի ապրումները, ով ստանում էր աննորմալ սեքսուալ հաճույք` կնոջ կողմից ֆիզիկական ենթարկվածությունից և զգացմունքային բռնությունից, իրենց արտացոլումն էին գտել նրա ստեղծագործություններում։ Համարյա կենսագրական բնույթ ունեին «Ամուսնալուծված կինը» և «Վեներան մորթիներով» վեպերը։ «Ամուսնալուծված կինը» վեպի հիմքում ընկած էին Աննա ֆոն Կոտվիցի հետ սիրավեպում ունեցած ապրումներն ու տառապանքները, իսկ «Վեներան մորթիներով» վեպում` գրողը ներշնչվել էր Ֆաննի ֆոն Պիստորի հետ ունեցած խարդավանքներից։
Բռնակալ կնոջ կողմից թուլակամ տղամարդուն ծաղրելու թեման մշտապես առաջ է քաշվում նաև Զախեր-Մազոխի պատմական ստեղծագործություններում, որը ժամանակի ընթացքում այնքան արտահայտիչ բնույթ է ընդունել, որ 1886 թվականին վիեննացի հոգեբան Ռիխարդ ֆոն Կրաֆտ-Էբինգը, այն սեքսուալ շեղումը, որը բնութագրվում է ցավից և ենթարկվածությունից սեռական հաճույք ստանալով, անվանեց մազոխիզմ։
Զախեր-Մազոխի ստեղծագործությունները թարգմանվել են տարբեր լեզուներով և լույս են տեսել մեծ տպաքանակներով։ Նրա աշխատանքները բարձր են գնահատել Էմիլ Զոլան, Գյուստավ Ֆլոբերը, Ալֆոնս Դոդեն, Ալեքսանդր Դյումա-Հայրը և Ալեքսանդր Դյումա-Որդին: 1886 թվականին, Ֆրանսիայի նախագահի ձեռքից Զախեր-Մազոխը ընդունել է Պատվավոր լեգեոնի շքանշանը:
Իր կյանքի վերջին տարիները Զախեր-Մազոխը անց է կացրել Հեսսենի մոտ գտնվող Լինդհեյմ գյուղում, որտեղ և մահացել է 1895 թվականի մարտի 9-ին։ Նրա աճյունասափորը ոչնչացվել է 1929 թվականին` հրդեհից։ Գրողի որդին` Ռոմանը, զորակոչվել է 1914 թվականին և նույն թվականի նոյեմբերին գերևարվել է ռուսների կողմից, իսկ 1915 թվականին, Կիևի զինվորական հոսպիտալում մահացել է տիֆից:
Րաֆֆի (Հակոբ Մելիք-Հակոբյան, Փայաջուկ, 1835, Փայաջուկ - ապրիլի 24 (մայիսի 6), 1888, Թիֆլիս, Ռուսական կայսրություն), հայ գրող, հրապարակախոս, հասարակական գործիչ։
Tags: armenia,
armenian, armenians, arminia, arminian, armyani, armeniya, armyanin, l'Arménie,
l'arménien, les Arméniens, Armenien, Hay, Haykakan, Hayastan, Hayastani,
Hayots, Patmutyun, Badmutyun, Yeghern, Eghern, Genocide, 1915, Massacre, Kars,
Marash, Zeitun, Erzerum, Mush, Van, Musa-Ler, Musa-Dagh, Mousa-Ler, Mousa,
Musaler, Turkey, Turkish, Turks, Ottoman
.JPG=600)
.JPG=600)
.JPG=600)
.JPG=600)
.JPG=600)
.JPG=600)
.JPG=600)
